Ervaringsverhalen

Afgelopen dagen is de ziekte van Parkinson weer volop in het nieuws. Niet zonder reden overigens. Volgend weekend vindt er een groot Parkinson evenement plaats in Nijmegen. Vanuit het expertise centrum aldaar zullen zowel ervaringsdeskundige, specialisten en alle andere aan Parkinson gerelateerde disciplines een weekend lang spreken over de voortgang en ontwikkelingen op dit gebied.

Twee jaar na het zien van de film Spoorloos kijk ik op een avond gefascineerd en angstig toe hoe Uma Thurman in de film “Kill Bill” door één van haar voormalige collega’s van de Deadly Vipers Assessination Squad levend wordt begraven.

Ik heb me wat betreft het blogschrijven een beetje teruggetrokken. Ik lees op Facebook de diverse parkinsongroepen en constateer dat er ontzettend veel verschillende behandelingen worden uitgeprobeerd.

Vorige week schreef ik nog over mijn vakantie. Inmiddels heeft het gewone leven me weer in zijn greep en ben ik alweer bijna 2 weken aan het werk.

Dat is in het eerste jaar na de parkinsondiagnose mijn grootste angst. Deze angst wordt werkelijkheid in de eindbeelden van de film 'Spoorloos'. De hoofdpersoon wordt wakker in een doodskist diep onder de grond en hij heeft er (onbewust) zelf voor gekozen. Einde van de film.

Ik ben op een tuinfeestje. Het is super gezellig met leuke mensen, lekker eten en muziek. Omdat ik nogal wiebelig op mijn benen sta zit ik al een tijdje op een stoel in dezelfde houding. Dat is vaak funest voor mijn motoriek. Maar de wiebelige statafels en de ongelijk liggende klinkertjes dwingen mij om op de stoel te blijven zitten.

Het was mooi weer. Soms wat warm, soms wat nat. Ik ben denk ik maar 1 of 2 keer die maanden natgeregend. Terwijl ik ‘iedereen’ hoorde klagen over de slechte zomer!

Mijn vrouw is gewend om in het voorbijgaan tot mij te spreken. Echter door de voortschrijdende ziekte van Parkinson versta ik daar geen bal meer van. Dat zorgt wel eens voor irritaties bij haar en eigenlijk ook bij mij.

Ik ben deze week jarig. En vandaag heb ik het al voor de meeste mensen gevierd. Het is tijd voor een terugblik.