Tegelijkertijd wordt de patiënt lichamelijk onderzocht, door middel van een paar lichamelijke oefeningen. Aan de manier van bewegen kan de arts zien of er afwijkingen zijn, ook afwijkingen van het normale beeld dat een patiënt met de ziekte van Parkinson geeft.

Indien de medicijnen niet werken en ook het bewegen atypische verschijnselen vertoont, wordt een MRI-scan gemaakt, om helemaal uit te sluiten dat er nog andere oorzaken dan parkinson of een parkinsonisme zijn. Deze ziektebeelden zijn op een MRI-scan namelijk niet te zien.

Regelmatig blijft de arts twijfelen en stelt de diagnose op ‘waarschijnlijk’. Bijvoorbeeld: ‘waarschijnlijk MSA’, ‘waarschijnlijk PSP’. Deze onzekere diagnose verandert na een aantal maanden of soms jaren in een ‘zeker MSA’ of ‘zeker PSP’, zodra de symptomen duidelijker worden.

Als hieruit blijkt dat er sprake is van parkinson of een parkinsonisme, maar al duidelijk was dat de medicijnen niet werken, zijn nog een aantal vervolgonderzoeken mogelijk. Dit zijn een PET-scan of een echo. Als de arts wil weten of u MSA heeft kan hij ook de bloeddruk meten of via een speciaal apparaatje de werking van de sluitspieren van darm en blaas meten.

Regelmatig blijft de arts twijfelen en stelt de diagnose op ‘waarschijnlijk’. Bijvoorbeeld: ‘waarschijnlijk MSA’, ‘waarschijnlijk PSP’. Deze onzekere diagnose verandert na een aantal maanden of soms jaren in een ‘zeker MSA’ of ‘zeker PSP’, zodra de symptomen duidelijker worden.