Ervaringsverhalen

Op een goeie morgen zaten we wat te keuvelen aan de ontbijttafel, ik en mijn echtgenote, bij een kopje koffie. Mieke, mijn echtgenote, merkte plots op dat het koffielepeltje dat ik met mijn rechterhand vasthield nogal zenuwachtig op en neer zwiepte en vroeg of ik soms een 'tic' had. Ik keek naar het lepeltje, wijzigde mijn greep een weinig en gedaan. Dat was het.

Afgelopen zomer las ik het boek 'Het hemd met de onmogelijke knopen'. Hierin stond dat je niet te lang moet wachten met aan jonge kinderen te vertellen dat je parkinson hebt en dat je het boek 'De Prinses en de geheimzinnige Bibberziekte' hiervoor goed kon gebruiken.

Hebben jullie dat ook? Dat je een opgeruimd huis en liefst ook een opgeruimde PC wilt achterlaten als je met vakantie gaat?

Ellen van den Berg bezocht samen met een vriendin het Amsterdam Dance Event voor mensen met parkinson op 20 oktober.

In een eerdere bijdrage heb ik geschreven over “de rode vogel die boven de zee cirkelt”. Met de rode vogel wordt de tong bedoeld en de zee staat voor het genezende speeksel, dat ook wel hemelse dauw of goudwater wordt genoemd. Deze keer wil ik inzoomen op die rode vogel, de tong die een rol speelt bij het produceren van speeksel, maar vooral van belang is voor het spreken.

In de loop van de jaren produceren personen met parkinson schijnbaar steeds meer speeksel. Dat kan merkbaar worden op het kussen bij het ochtendontwaken. Maar vervelender wordt het wanneer overdag de speekselresten onbedoeld uit de mondhoeken glijden en zelfs het spreken kunnen bemoeilijken.

Afgelopen weekend heb ik weer twee etappes van het Pieterpad gelopen. Nu van Groningen naar Rolde.

Het zijn de onverwachte dingen die het leven leuk maken.

"U heeft last van een trillende pink?"

"U bent bang dat u de ziekte van Parkinson heeft?"

"U moet niet gelijk het allerergste denken..."