Ervaringsverhalen

Afgelopen donderdag viel de nieuwe editie van het Parkinson Magazine weer op de mat. En deze keer zat er ook een PN uitgave in. Dus op donderdagmiddag tijdens een kopje thee tijd ingeruimd om beide magazines door te nemen.

Verbazingwekkend voor mij is te ervaren dat er best veel parkies weten wie ik ben. Dat is onlangs wel weer gebleken op het symposium van de Parkinson Vereniging.

Wie onze leeftijd heeft, denkt zo nu en dan wel eens na over de dood. Daar hoef je geen parkinsonpatiënt voor de te zijn.

Niets geeft me zo’n vervelend gevoel, dan wanneer ze tegen me zeg-gen dat vergeetachtigheid bij de leeftijd hoort. Dat we allemaal wat stijver worden naarmate de leeftijd klimt, en emotioneler. Dat die din-gen niks met Parkinson te maken hebben.

Herinner je gister; Droom van morgen; Maar leef vandaag!

Het is alweer een tijd geleden dat ik een stukje schreef. Het is helemaal uit mijn aandacht geglipt, en nu, vanmorgen pak ik de draad weer op.

Er is iets, dat niet past bij het beeld dat sommigen van mij hebben. Misschien omdat ze niet goed weten wat Parkinson wel of niet is. Vervelende misverstanden, vind ik dat.

In mijn laatste blog refereerde ik aan de complexiteit van Neurologie en Parkinson in het bijzonder. Inmiddels zitten wij op 3 juli en zijn wij een aantal loketten en één heerlijke vakantie verder.

Als het zo uitkomt, dan kook ik. ‘Wie gaat er vandaag achter de vuren?’, noemen we dat. Ik ben niet van de ‘haute cuisine’, maar voor de doordeweekse pot draai ik mijn hand niet om. Als je kunt lezen, dan kun je ook koken.

Boksen schijnt goed te zijn voor PD patienten als we het onderzoek hiernaar mogen geloven. Veel harde evidentie is er niet, maar dat is niet erg, als we maar genoeg geloven dan  voltrekt het wonder zich vanzelf.