Tijdens mijn allereerste autorijlessen zat ik af en toe met gekruiste onderbenen onder het stuur te rommelen. Dan wilde mijn linkervoet remmen omdat mijn rechtervoet bezet was, en bezig met gas geven. Vier rij-examens verder had ik het wél onder de knie. Ik ben nooit op muziekles geweest, maar wat zou ik het fijn hebben gevonden als ik een instrument had kunnen bespelen. Hoewel ik geen noot kan lezen, kan ik nauwelijks zonder mooie muziek om me heen. Klassiek als favoriet. Andrien heeft me geleerd die te ontdekken. Verbazingwekkend knap vind ik het, om een pianist(e) met gekruiste handen te zien spelen omdat de componist dat nu eenmaal verlangt: de rechterhand reikt tot links voorbij de linkerhand, en speelt daar vrolijk mee, of juist net andersom, dat de linker- over de rechterhand springt en daar dartel meejengelt. Dat heet mano sinistra en mano destra, weet ik nu.

Ga terug naar alle blogs van Arnold Smeels