Blog: Mondkapje
Het was zaterdag, en het was er druk. Anderhalve meter is er toch al nauwelijks vol te houden in de supermarkt, maar nu was het helemaal passen en meten.
Om een hoekje kijken of het rustig was in het gangpad waar je moest zijn, schatten of je er door kon met je kar, en zo niet, een omweg maken om het via de andere kant te benaderen. Met een beetje geluk kon je er dan in, en als je pech had moest je nog een keer een ommetje maken. Ik raakte betrokken bij een bijna botsing met een vrouw, omdat we elkaar te laat uit het gangpad zagen komen waar we zelf in moesten.
‘Sorry’, zei ze vriendelijk. Ik glimlachte.
Op hetzelfde moment realiseerde ik me dat ze van mijn glimlach niets had gezien. Niet vanwege het maskergelaat dat ik al een beetje heb, maar door mijn mondkapje.
Reacties (0)
Plaats een reactie